Το “ύστερο” ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που έβαλε την υπογραφή του και ξεπούλησε την Ελλάδα στην τρόικα, την ΕΕ και το ΔΝΤ, ουσιαστικά παραχώρησε την εθνική ανεξαρτησία και την πολιτική αυτονομία της χώρας.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πλέον. Χάθηκε μέσα στις ακραία νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές που εφάρμοσε με τη ΝΔ. Κατηγορήθηκε και πλήρωσε το γεγονός ότι ξεπούλησε πρώτο την Ελλάδα στην τρόικα, την ΕΕ και το ΔΝΤ, ουσιαστικά παραχώρησε την εθνική ανεξαρτησία και την πολιτική αυτονομία της χώρας. Και στη συνέχεια έβαλε “πλάτη” στην απέναντι πλευρά, τη δεξιά.
Σήμερα υπάρχει ένα μικρό Κίνημα Αλλαγής, που ανεπιτυχώς εμφανίζεται ως “διάδοχο” εκείνου του ΠΑΣΟΚ, αλλά ουδεμία σχέση έχει με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Όχι μόνο στη δύναμη, αλλά κυρίως στην πολιτική, καθώς έχει καταντήσει ένα δεκανίκι της ΝΔ.
Πριν 39 χρόνια όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Σαν σήμερα ερχόταν στην κυβέρνηση το κίνημα που είχε ιδρύσει 7 χρόνια νωρίτερα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε τη ΝΔ του Γεωργίου Ράλλη, με βασικό σύνθημα «Αλλαγή εδώ και τώρα» και «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»! Συνθήματα που μοιάζουν σήμερα τόσο μακρινά…
Δείτε επίσης: Ο Α. Παπανδρέου στην Κρήτη το 1977, στα χρόνια ακόμα της αθωότητας- Σπάνια φιλμ
Στις 18 Οκτωβρίου 1981 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε για πρώτη φορά την κυβερνητική εξουσία, με σύνθημα, επίσης «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία». Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το κόμμα του κέρδιζαν εκείνες τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 48,06%, έναντι 35,86% της ΝΔ και 10,93% του ΚΚΕ.
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σήμανε και το τέλος της ρομαντικής του εποχής… Σήμερα η μακρινή εκείνη περίοδος μέχρι το 1981 είναι ανάμνηση που προκαλεί θλίψη στους πραγματικούς Πασοκτζήδες, εκείνους που δεν εντάχθηκαν στις κλαδικές για να αναλάβουν αξιώματα, μισθούς, διορισμούς και ρουσφέτια… Ήταν μια εποχή που δεν χωρούσε ιδιοτέλειες και προσωπικές ωφέλειες. Όλα αυτά άλλαξαν στη διάρκεια των επόμενων τριών δεκαετιών…
Δείτε την ομιλία του Α. Παπανδρέου στο Σύνταγμα στις 15 Οκτωβρίου 1981, την τελευταία του πριν τις εκλογές που τον ανέδειξαν για πρώτη φορά πρωθυπουργό της χώρας
Δείτε και τις προγραμματικές δηλώσεις στη βουλή, στις 22 Νοεμβρίου 1981
Για τους αμετανόητους οπαδούς του Πασόκ (Σύριζα)
Ο Ζιγκμουντ Μινέικο ήταν Ευραιοπολωνός μηχανικός που κατασκεύαζε οπλικά συστήματα και τα έδινε στους Τούρκους για να πολεμήσουν τους Έλληνες που ζητούσαν απελευθέρωση. Ο Ζίγκμουντ έκανε μια κόρη, την Σοφία. Η Σοφία παντρεύτηκε τον Γιώργο Παπανδρέου και μαζί έκαναν τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τον Αύγουστο του 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέγραψε έγγραφο με «οδηγίες» που θα δίνονταν απο εκείνους που θα τον χρηματοδοτούσαν με απίστευτη γενναιόδωρία, και εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι θα στρεφόταν. Σε αυτό προβλεπόταν η καταβολή 100.000.000 δολαρίων από την Chase Manhattan Bank των Rockefeller για την ίδρυση του Πασόκ, τα οποία ο Ανδρέας εισέπραξε.
Η κοινή λογική λέει ότι όταν ένας τραπεζίτης δίνει ένα δολάριο αποσκοπεί σε κέρδος 1000 δολαρίων. Έτσι, μόλις ο Ανδρέας έγινε πρωθυπουργός, έβαλε λουκέτο στις μεγάλες επιχειρήσεις (Izola, Pitsos, Elinda κλπ) μέσω των διπλασιασμών μισθών και εισφορών, χωρίς όμως να ελαφρύνει φορολογικά τις εταιρείες για να υπάρξει ισορροπία. Αυτό είχε σαν λογικό αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην παράγει, οπότε και να μην εξάγει πλέον τίποτα κλείνοντας την κάνουλα των κρατικών εσόδων (η οποία έκτοτε παρέμεινε κλειστή).
Εκτός αυτών, αύξησε κατά 1000% τους δημοσίους υπαλλήλους – δημιουργία του κομματικού στρατού – οι οποίοι δεν παρήγαγαν έσοδα για το κράτος όπως οι βιομηχανίες που είχε κλείσει και αύξησε κατ επέκταση την γραφειοκρατία καθιστώντας απίθανο να κάνει κάποιος δουλειές στην Ελλάδα.
Αποτέλεσμα: Λόγω μη εσόδων και πολλών εξόδων αναγκάστηκε να πάει σε δανεισμό. Μετά το 1981, η Ελλάδα έφτασε για πρώτη φορά στο σημείο να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παρήγαγε. Το χρέος από 8 δις που παρέλαβε από τον άλλον εθνοπατέρα Καραμανλή εκτοξεύτηκε σε πάνω από 100 δις. Αυτό έθεσε την Ελλάδα δέσμια των Τραπεζών.
Ο δανεισμός δεν σημαίνει τίποτε άλλο από πρόσκαιρη και εικονική ευημερία, αλλά σε βάθος χρόνου σημαίνει μάζεμα μέσω φόρων αυτών των «δωρισμένων» χρημάτων για να ξεπληρωθούν τα δάνεια. Επειδή όμως οι τόκοι των δανείων είναι φυσικά τεράστιοι και η Ελλάδα δεν είχε πιά υγιή έσοδα για να ξεπληρώσει τα δάνεια, η μόνη λύση πληρωμής των προηγούμενων δανείων ήταν ο επαναδανεισμός. Έτσι το χρέος μεγάλωνε με γεωμετρική πρόοδο με λογική συνέπεια το όλο και αυξανόμενο αυτό χρέος να μην ξεπληρώνεται ποτέ οδηγώντας αναπόφευκτα στην συνεχή αύξηση των φόρων.
Έτσι φτάσαμε σήμερα να έχουμε εξωτερικό χρέος 320 δις προ ΔΝΤ, και 320 δις + 120δις + τόκους μετά ΔΝΤ και πάει λέγοντας.
Στην οικονομολογία, φόρος δεν σημαίνει τίποτε άλλο από αφαίμαξη ρευστού από την αγορά με ότι αυτό συνεπάγεται. Φόρος σημαίνει επίσης μεγάλα λειτουργικά έξοδα με ότι αυτό συνεπάγεται (ακρίβεια κλπ). Εν ολίγοις ο Ανδρέας, ως γητευτής του ανόητου όχλου δεν έδινε στο λαό υγιή αλλά δανεικά χρήματα και έτσι έγινε ήρωας (δηλαδή ψήφους για μια ζωή), ο λαός άρχισε να συνηθίζει στα πολλά έξοδα (υπερκαταναλωτική μανία), μετά από ένα χρονικό διάστημα τα χρήματα αυτά επιστρέφονταν στην βάση από όπου ξεκίνησαν μέσω φόρων, αφήνοντας ως κληρονομιά όλης αυτής της ιστορίας το χρέος (το μέσον χειραγώγησης ενός κράτους από τον δανειστή της).
Ως χώρα δηλαδή, κάναμε έναν κύκλο και φτάσαμε πάλι από εκεί που είχαμε ξεκινήσει με τη διαφορά ότι τώρα είμαστε δέσμιοι.
Φυσικά, οι ισορροπημένοι άνθρωποι έβλεπαν την καταστροφή που ερχόταν αλλά κανείς δεν τους άκουγε. Στις «δημοκρατίες» τον πρώτο λόγο έχει ο «ελεύθερος» και «κυρίαρχος» λαός.